Bavarski gradić Nerdlingen prvi put se pominje u devetom vijeku. Stanovnici su ga podigli unutar 26 kilometara širokog kratera ugašenog vulkana. Za izgradnju su koristili kamen iz okoline, koji im je djelovao neobično jer se pomalo presijavao.
Tu njegovu “moć” pripisali su uticaju vulkana, i tu priča za njih bila završena. Sve do šezdesetih kada je cijela istorija njihovog mjesta okrenuta naglavačke.
U gradić su stigla dva američka geologa, Judžin Šemaker i Edvard Čao, koji su nakon sprovedenih istraživanja došli do zaključka da grad ne leži na krateru vulkana, nego u krateru asteroida.
Objasnili su i misteriju svjetlucavog kamenja. Na mjestu udara meteora formirala se posebna vrsta kamena – suevit, koji usljed sabijanja već postojećih granitnih blokova sadrži i minijaturne dijamante.
Široki su samo 0,2 milimetra i jedva su vidljivi ljudskom oku. Sve kuće u mjestu izgrađene su od suevita. Šemaker i Čao su procijenili su da se u kućama, crkvi i drugim objektima nalazi otprilike 72.000 tona dijamanata.
“Sreća je da su dijamanti toliko mali, jer bi crkveni zvonik i ostale zgrade bili odavno opljačkani”,