U studiji objavljenoj u “Američkom časopisu psihijatrije”, koja je trajala 11 godina, učestvovalo je više od 22.000 zdravih Norvežana.
Oni su na početku i na kraju studije govorili odgovarali na pitanja u vezi sa njihovim psihičkim stanjem i upražnjavanjem fizičkih aktivnosti.
Na početku studije, 12 odsto ispitanika je reklo da ne vježba, dok su odgovori ostalih učesnika prilično varirali od “vježbam do 30 minuta nedjeljno” do “vježbam više od četiri sata nedjeljno”.
U narednoj deceniji, sedam odsto ispitanika pokazalo je simptome depresije, dok se anksioznost pojavila kod devet odsto ispitanika.
Rezultati su pokazali da su ljudi, koji su izjavili da nisu vježbali, imali 44 odsto veće šanse da obole od depresije u poređenju sa ljudima koji su rekli da vježbaju sat do dva nedejljno. Kod ispitanika koji su vježbali duže od dva sata nedjeljno nije pronađeno nikakvo dodatno pozitivno dejstvo fizičkih aktivnosti na psihičko stanje.
Iako nije pronađena nikakva direktna veza između vježbanja i depresije, naučnici strogo preporučuju bavljenje fizičkim aktivnostima jer one kontrolišu druge potencijalne faktore za razvoj psihičkih oboljenja poput starosti, pola, pušenja, konzumiranja alkohola i indeksa tjelesne mase.
Vježbanje ne mora da bude intenzivno, kao ni dugotrajno, ističu istraživači. Sat vremena nedjeljno sasvim je dovoljno jer se ispostavilo da je pozitivan uticaj vježbanja na mentalno zdravlje primijećen, kako kod osoba koje vježbaju do tačke iznemoglosti, tako i kod ljudi koji se jedva oznoje.
Ukoliko je hipoteza australijskih naučnika tačna, 12 odsto slučajeva depresije moglo bi da se spriječi samo vježbanjem.
(24sata.info)